مهسا الهام و مهتاب صافی
منابع محلی از ولایات غور و جوزجان می‌گویند که برخی از افرادی که طالبان دستگیر کرده‌اند، زنده به خانه‌های‌شان بازنگشته‌اند.
دو منبع مردمی از ولایت غور به زن‌تایمز می‌گویند که یک‌شنبه‌شب (۱۳ قوس)، جسدهای احمدخان رسولی، بزرگ قوم و پسرش شراف‌الدین رسولی که دو ماه پیش توسط طالبان دستگیر شده بودند، در شهر فیروزکوه، مرکز این ولایت پیدا شده است.
یکی از باشندگان محل که نخواست از او نام برده شود، به زن‌تایمز گفت که طالبان این پدر و پسر را پس از دو ماه بازداشت و شکنجه، سربریده و جسدهایشان را در منطقه الندر شهر فیروزکوه انداختند و پس از آن به خانواده‌شان اطلاع دادند.
منبع افزود:«اداره استخبارات طالبان خانواده احمدخان را به اداره خود خواسته و گفتند که جسد پدر و پسر در منطقه الندر است. بروید تسلیم شوید.»
این باشنده‌ی محل تأکید کرد که طالبان به خانواده و نزدیکان احمدخان هشدار داده‌اند که با رسانه‌ها صحبت نکنند. «طالبان گفته‌اند اجازه ندارید که در این مورد حرفی با دیگران و رسانه‌ها بگویید، در غیر آن شما را هم بدتر از این‌ها می‌کنیم.»
یک منبع محلی دیگر نیز به زن‌تایمز گفت که جسدهای سربریده‌ی این بزرگ قوم و پسرش صبح امروز، دوشنبه (۱۴ قوس) به سردخانه شفاخانه ولایتی منتقل شده‌اند. به گفته‌ی این منبع، علایم شکنجه در بدن هر دو مقتول دیده شده است.
این منبع افزود که طالبان به تاریخ ۷ ماه میزان سال جاری این بزرگ قوم را از خانه‌اش در روستای شویج و پسرش را از داخل شهر فیروزکوه بازداشت کرده بودند.
به گفته‌ی این منبع، خانواده‌ی این بزرگ قوم، بارها برای اطلاع از وضعیت آن‌ها به اداره‌های استخبارات و مقام ولایت طالبان مراجعه کرده و حتا نامه‌ای را به ریاست الوزرای طالبان فرستاده بودند، اما هیچ اطلاعی از سرنوشت این پدر و پسر به دست نیاوردند.
احمدخان رسولی، یکی از بزرگان قومی در غور بود که سال گذشته پس از قدرت‌گیری طالبان به آن‌ها پیوست. اما دلیل دستگیری آقای رسولی و پسرش توسط طالبان روشن نشده است. طالبان تا کنون در مورد قتل این افراد نیز ابراز نظر نکرده‌اند.
همچنین روز پنج‌شنبه (۱۰ قوس) طالبان به خانواده‌ی یک آموزگار که شش ماه پیش بازداشت شده بود، اطلاع دادند که او پنج ماه پیش فوت کرده و در کابل به خاک سپرده شده است.
یکی از نزدیکان این آموزگار که نخواست نامی از او گرفته شود، به زن‌تایمز گفت که نیروهای استخبارات طالبان به تاریخ ۱۷ ماه جوزای سال جاری محمدیوسف یعقوبی و دو باشنده‌ی دیگر ولسوالی درزاب را بازداشت کردند. این دو باشنده پس از دو روز زندان، آزاد شدند، ولی از وضعیت یعقوبی خبری در دست نبود.
این منبع افزود: «در شش ماه گذشته، خانواده‌ی محمدیوسف بارها به اداره‌های مختلف طالبان در ولسوالی درزاب و حتا کابل مراجعه کردند تا از وضعیت او آگاه شوند، اما طالبان برای آنان پاسخ مشخصی نمی‌دادند تا این که بالاخره روز پنج‌شنبه طالبان از شهر شبرغان با پدر محمدیوسف تماس می‌گیرند و به وی می‌گویند که دوسیه‌ی پسرش بسته شده و او می‌تواند به محکمه آمده و جسد پسرش را تحویل بگیرد.»
او ادامه داد:«وقتی پدر و خانواده‌ی محمدیوسف به محکمه‌ی طالبان مراجعه می‌کنند، به آنان گفته می‌شود که برای محمدیوسف فقط یک فاتحه بخوانند چون محمدیوسف ۵ ماه پیش مریض شده و زمانی‌که او را به خاطر تداوی به کابل بردند، فوت کرده و جنازه‌اش در پارک شهدای کابل دفن شده است.»
یکی دیگر از نزدیکان محمدیوسف با تأیید این موضوع گفت که طالبان هنوز قبر محمدیوسف را به خانواده‌اش نشان نداده‌اند. «وقتی برادر محمدیوسف تقاضای دیدن قبر او را کرد، فقط یک شماره تلیفون دادند که به آن تماس بگیرند. اما شماره غیرفعال بود. وقتی دوباره به طالبان مراجعه کردند، طالبان آن‌ها را تهدید کردند که دیگر این موضوع را پی‌گیری نکنید.»
سه منبعی که زن‌تایمز در جوزجان به آن‌ها صحبت کرده، می‌گویند که محمدیوسف ۳۷ ساله، ۱۵ سال در مکتب ابوذر غفاری در ولسوالی درزاب تدریس می‌کرد و بر علاوه‌ی تدریس به کار صرافی نیز مشغول بود، اما طالبان بدون هیچ‌دلیلی او را بازداشت و زندانی کرده و در بدل رهایی‌اش پول خواسته بودند. یکی از این منابع می‌گوید: «معاون استخبارات طالبان در جوزجان در بدل آزادی محمدیوسف پول می‌خواست، زمانی که محمدیوسف نتوانست پولی به آن‌ها بپردازد، او را آزاد نکردند.»
همچنین یکی از اعضای خانواده‌ی محمدیوسف به زن‌تایمز گفت: «محمدیوسف با هیچ‌کس کاری نداشت و طالبان این کار را به‌خاطر پول کردند. او یک پسر و ۳ دختر دارد که فرزند بزرگش ۱۱ ساله است.»
این در حالی است که پس از قدرت‌گیری دوباره‌ی طالبان، بارها گزارش‌هایی از بازداشت، شکنجه و قتل غیرنظامیان به نشر رسیده است. هرچند طالبان در ابتدای ورودشان عفو عمومی اعلام کردند، اما پس از آن روشن شد که طالبان به این فرمان پایبند نبوده و دست به کشتار نظامیان و کارمندان پیشین زده‌اند. در ماه جدی سال گذشته سازمان ملل در گزارشی صدها مورد را مستند کرده است که در آن افراد مسلح طالبان بسیاری از نظامیان سابق را به قتل رسانده و یا ناپدید کرده‌اند. عالیه عزیزی، رئیس زندان زنان هرات، یکی از افرادی است که از زمان به قدرت رسیدن طالبان ناپدید شده است.
